Prologue

Usiadła na oknie pijąc z wolna herbatę. Zmienię się - powtarzała w myślach. Już drugi rok nie myśląc o tym wszystkim co się stało, mimo ,że wspomnienia nadal wirowały w głowie a obrazy sprzed lat czasem stawały przed oczami. To wszystko było na nic. Te wszystkie wspomnienia...
Poprawiła swoje włosy i wstała z krzesła nie wierząc ,że te wakacje tak szybko się skończyły. Już jutro kolejny dzień ciągłej męczarni. Ludzie ,którzy nigdy jej nie akceptowali i ona sama - samotna, cicha i niepozorna. Tuziny prac domowych przy których często miała ochotę się popłakać i ten cały bałagan w psychice ,którego nie starała się nawet opanować. Nawet nie wierzyła ,że cokolwiek może się zmienić. Nikt jej nie akceptował. A wszyscy nowi ludzie odwracali się od niej szybciej niż to było możliwe. Nie zamienili z nią nawet słowa.
Wakacje minęły zbyt szybko. Oprócz zamykania się w pokoju, lubiła też jeździć na deskorolce ze swoim najlepszym przyjacielem Luke'iem ,śpiewać i grać na gitarze elektrycznej. To nie była zwyczajna dziewczyna. Była kimś ,kogo możesz rzadko spotkać ,ale i tak nikt nie chciał z nią rozmawiać. Chociaż zamienić słowa ,czy nawet powiedzieć ''cześć''.
Nie myśląc długo założyła swoje dresy ,za dużą koszulkę i beanie i wyszła trzymając deskę w ręku. Jeżdżąc po ulicach każdy prześwietlał ją wzrokiem. Nie była idealna ,dobrze to wiedziała. Ale czemu jej lśniące brązowe oczy ,czerwone usta i ten piękny uśmiech gdzieś uleciały? Dlaczego chcąc zapomnieć przefarbowała włosy na niebiesko, a twarz ukrywała pod toną makijażu? Przecież dobrze pamiętała ,że On mówił jej jak pięknie wygląda. Jak odgarniał jej czarne, kręcone włosy z ramienia, jak bardzo uwielbiał jej śmiech i dołeczki... Czyżby zapomniała?

Są takie oczy ,których nigdy nie zapomnisz...

Dobrze pamiętała... Ale nie chciała go znowu zobaczyć w swoim koszmarze.

***

31 września 

Cześć, jestem Hope i nie widzę żadnej nadziei by coś się zmieniło...